Uzależnienie jako ukryte cierpienie. Rola substancji psychoaktywnych w samoleczeniu trudności emocjonalnych

Kryzys psychiczny dotykający coraz młodszych osób często wiąże się z sięganiem po różnego typu substancje psychoaktywne, od papierosów po narkotyki czy leki. Rodzice odkrywając, że dziecko korzysta z narkotyków reagują złością, lękiem, poczuciem winy, często wstydem.

Pierwszym skojarzeniem bywa złe towarzystwo, demoralizacja, patologiczne otoczenie. Jednak zażywanie substancji jest bardzo powszechne i „demokratyczne” – dotyczy również dzieciaków z tzw. dobrych domów, dzieciaków z zaburzeniami ze spektrum, ADHD, depresją, ChAD, zaopiekowanych ale też pozostawionych samemu sobie. Wieloletnie doświadczenie pokazuje, że sięganie po substancje psychoaktywne ma w sobie element samoleczenia, poszukiwania ulgi w głębokim emocjonalnym cierpieniu i często dotyczy bardzo wrażliwych osób, dla których otaczająca rzeczywistość bywa trudna do zaakceptowania. Skuteczne pomaganie powinno obejmować dziecko, całą rodzinę a do zdrowia prowadzą liczne zmiany w całym systemie.